To, że pod wpływem słońca, czy po wizycie w solarium nasza skóra brązowieje przyjmujemy za pewnik. Ale czy zadaliście sobie kiedyś pytanie: dlaczego tak się dzieje? Odpowiada za to melanina.
Zacznijmy od odrobiny historii. Dawniej opalenizna cechowała ludzi biednych, którzy musieli pracować fizycznie i narażać się na słońce. Dlatego damy chroniły się przed nim pod kapeluszami z szerokim rondem i parasolkami. Chciały zachować bladość cery. W XX w. sytuacja obróciła się o 180 stopni. Coraz popularniejsze stawało się spędzanie wolnego czasu i urlopu nad morzem na słonecznych plażach, a "terapie słoneczne" stosowane były jako lek na wszystko. Nagle opalenizna stała się znakiem rozpoznawczym ludzi zamożnych. Moda na opalanie nie przemija, dlatego musimy szczególnie uważać, by nie przesadzić.
I dochodzimy do koloru skóry. Zależy on przede wszystkim od ilości melaniny, która jest barwnikiem, oraz od ukrwienia i grubości naskórka. Z kolei na zawartość melaniny wpływają czynniki genetyczne i hormonalne, ale także zewnętrzne, takiej jak promieniowanie ultrafioletowe. W zasadzie wytwarzanie melaniny jest reakcją obronną zapobiegającą dalszym uszkodzeniom skóry.
Melanina u ludzi składa się z eumelaniny, która jest brązowoczarna i ciemna oraz feomelaniny - czerwonej i jasnej. Ostateczny kolor skóry zależy od ich stosunku. Jest on uwarunkowany genetycznie, a to co uważamy za opaleniznę, to melanina w warstwie rogowej naskórka.
Pisząc o opalaniu, nie można nie wspomnieć o zagrożeniach. Może ono prowadzić do starzenia się skóry, przebarwień, zmarszczek, a nawet raka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz